Een maand in India

Het is al weer een maand geleden, dat we voet op Indiase bodem hebben gezet.
Er gebeurd hier veel, al gaat alles niet in het tempo waarop we hopen.

De verhuizing van mijn bedrijf naar Noida heeft vertraging opgelopen en wordt nu waarschijnlijk januari. Dit betekent voor mij veel tijd in de auto doorbrengen. Gelukkig wel met chauffeur, dus ik kom eidelijk aan lezen toe.

De afgelopen week heb ik Het Vonnis gelezen van Randy Singer, een spannende juridische thriller, waarbij een zendelinsweduwe het opneemt tegen de Saoedische religieuze politie die de oorzaak zijn van de dood van haar man.

Luuk en Anne hebben op de flat al wat vriendjes gekregen. Ze spelen vaak in de avondkoelte. Batminton is hier helemaal in. Ik hoop binnenkort weer wat nieuwe foto's op het blog te zetten.

Afgelopen zondag zijn we voor het eerst naar een locale Indiase kerk geweest. Dit was een bijzondere eevaring. De kerk waar we kwamen was een pionier kerk. Waarschijnlijk hadden ze de laastste tijd behoorlijk wat mensen verloren. De zangdienstleider was buiten de stad en de voorganger vroeg of ik de voordienst wilde leiden in het Engels.
Bij de nagesprekken bleek dat ze hun gebouwtje niet meer kunnen betalen en volgende week hier hun laatste dienst hebben. Het zaaltje is op loopafstand van een van de universiteitsgebouwen. Ik ben nu aan het kijken of we dit gebouwtje kunnen gaan gebruiken voor de diensten.

Grappig en bemoedigend om te zien hoe God ook hierin voor ins de weg aan het voorbereiden is!

Eindelijk telefoon

We hebben vanaf vandaag eindelijk een vaste telefoon aansluiting op ons appartement.
We kunnen ook weer het internet op en Skypen.

Onze complete adresgegevens zijn nu:

Pieter, Barbara, Luuk, Anne en Tim Wiltjer
S-917 Mahagun Maestro
F-21a - Sector 50, Noida
Uttar Pradesh
INDIA

Telefoonnummers:
Vast: +91 12 0454 8090
Mobiel Pieter: +91 99 1010 7483
Mobiel Barbara: +91 97 1782 7822

Skype:
barbara.wiltjer (thuis)
pwiltjer.tradman (pieters laptop)

Eerste contacten

Hallo iedereen. Groeten uit India. We beginnen ons hier al een beetje thuis te voelen, al missen we de thuisbasis ook wel een beetje. De kinderen hebben her helemaal naar de zin. Ze genieten van elkaar en het 'schooltje spelen'. Luuk en Anne zijn hier echt dikke maatjes geworden. Het is hier de gewoonte om aan het begin van de avond naar buiten te gaan in de tuin van het appartement. De kinderen kunnen dan lekker spelen in de avondkoelte en de pappa's en mamma's kunnen gezellig kletsen. Dit geeft ons geweldige gelegenheden om contacten op te doen. Op deze manier zijn we ook in contact gekomen met een jong stelletje. Hij (dokter Siddiqui) is 32 jaar en hoofd van een klein ziekenhuis in Noida. Zijn vrouw heet Anan en ze hebben één kindje van 6 maanden. Daarnaast hebben we nog contact met een ander stelletje in de flat, die hier ook net zijn komen wonen. Hun kinderen spelen veel met Anne en Luuk.
Een van mijn collega's, waar ik nauw mee samenwerk is best wel open voor het evangelie alhoewel hij Hindoe is opgevoed heeft hij nog nooit een tempel bezocht. Wel is hij eem tijdje naar verschillende kerken geweest en zelfs de Bijbel gelezen. Bidt alsjeblieft voor hem dat hij tot bekering zal komen. Hij is 25 jaar, spreekt goed engels en heeft veel vrienden. Toch heb ik het idee dat hij best wel eenzaam en zoekend is.
Sommige dingen duren wat langer hier. Zo hebben we nog steeds geen internet op ons appartement, dus Skypen vanuit huis lukt nog niet. Het is wel aangevraagd, maar nu blijken alle aansluitingen op het complex al in gebruik te zijn en moet dit nu worden uitgebreid. We leren in ieder geval wel wat geduld is. We hebben ook nog geen auto en zijn daarom genoodzaakt om alles met de taxi te doen al is dat erg duur. Aanstaande zaterdag ga ik kijken voor een auto. Dit maakt dat we een stuk mobieler en flexibeler zijn en dus ook makkelijker een zaaltje kunnen vinden.
We zijn ondertussen wel mobiel bereikbaar op een lokaal nummer. Dit zijn de nummers:
Pieter: +919910107483
Barbara: +919717827822

Bid voor ons en voor de contacten!

Settelen

We zien echt dat God ons enorm aan het helpen is hier in India. De eerste dagen waren voor ons best wel zwaar. Ik had meer moeite met aanpassen dan ik had gedacht. Maar dit leerde mij wel écht God te zoeken. Doordat het afgelopen week Diwali was, het grootste Indiase feest, ben ik veel vrij geweest en hebben we alles goed kunnen regelen. We zitten sinds vrijdag in ons appartement. De douane ging gelukkig vrij snel, wat op zich al een wonder is, want een andere vrouw die ik ontmoette bij de douane was al bijna twee weken aan het wachten op haar spullen. De kids hebben de eerste vriendjes al gemaakt in de flat. We hebben nu al wat contacten op onze flat. Door onze taxi chauffeur, die ons met van alles en nogwat helpt van vertalen, ons wegwijs maken op de Indiase marktjes, tot klusjesmannen regelen, zijn we contact gekomen met een christelijke schoonmaaktster, die ons een paar uur per dag helpt. Ook zijn we morgenmiddag uitgenodigd bij een stelletje van eind 20 met een kindje.
Vanaf volgende week begint het 'normale' leven weer met werken. Ik wil zo spoedig mogelijk een bezoekje brengen aan de universiteit en een zaaltje gaan zoeken. Bid dat God ons hierin open deuren gaat geven.
We hebben nog geen vast internet op de flat, hopelijk wordt dat de komende week, dus Skypen lukt helaas nog niet.
Het wordt een spannende tijd hier en we houden jullie op de hoogte.